سـلامـم بـه سـلـطـان و ماهِ منـیرم            سـلامـم بـه درگـاهِ نِـعــم‌ الامـیــرم
منـم زائـرِ صحـنِ چـشـمانِ پاکـت            چو دیوانه عمری به نامت اسیرم

اگر غرقِ عصیان و غرقِ گـناهم            تـوسـل بـه دامــانِ خـیــرِ کـثـیـرم
به پیشِ نگاهِ تو خـم می‌شوم چون            به درگـاهِ لـطـفـت سـراپـا حـقـیرم
ز دریـای مِـهـرت مرا هم ببـخـشا            که آن شـوره‌زاری شـبـیهِ کـویرم
چه محزون رسیدم به درگاهِ تو تا            ز عـطرِ ضریحِ تو حاجت بگـیرم
دلی که شکسته دعایش قبول است            مـن آن سـائـلِ بـی‌نــوا و فـقــیـرم
مــن و آهِ بـی‌انــتـهــای جــنــونــم            بـبـین دردِ هجـرانِ تو کرده پـیرم
به عـشقِ گُـلِ روی تو زنـده باشم            تویی جـلـوۀ عـشـق و مـاهِ مـنـیرم
بـه مـن آبـرو داده‌ای بـا نـگـاهـت            به قربِ جلالت ببـین سر به زیرم
شد از نَم‌نَمِ اشکِ من صحنِ تو خیس            تـو کـه آشـنــایـی ز آه و نـفــیــرم
تو صد آسمان را به رویم گشودی            که در هر دو عالم تویی دستگیرم
دلم بس که دل بـسـته بر رأفتِ تو            غـلامیِ تو حک شده بر ضمـیـرم
من از روزِ خلقت به قـلبم نوشـتند            به مِهـرت بمانم ز عشقت بمـیرم!